تغذیه در سیب‌زمینی

کودهای آلی بیشتر نقش اصلاح‌کنندگی و حفظ حاصلخیزی خاک را داشته و مصرف آنها برای ایجاد شرایط مطلوب خاک به‌خصوص از نظر خصوصیات فیزیکوشیمیایی و بیولوژیکی ضروری است. در میان گیاهان زراعی، محصول سیب‌زمینی بهترین واکنش را به کودهای آلی نشان داده است لذا مصرف کودهای آلی به‌ویژه در خاک‌های سبک برای پایداری تولید توصیه شده است. نتایج بلندمدت (۱۵ ساله) مصرف کودهای دامی در زراعت سیب‌زمینی نشان می‌دهد که میزان بیشتری از عناصر پرمصرف ازت، فسفر، پتاسیم و همچنین عناصر کم مصرف آهن، منگنز، روی و مس نسبت به تیمار شاهد (عدم مصرف) به وسیله محصول جذب شده که سبب رشد بهینه محصول می‌شود. بدین ترتیب نه‌تنها عملکرد کمی به شدت (تا دو برابر) افزایش می‌یابد بلکه مقدار ریزمغذی‌های آهن، روی و مس در غده‌ها نیز افزایش یافته و سبب بالا رفتن کیفیت و ارزش غذایی محصول نیز میشود. ( باید دقت شود که کودهای دامی کاملاً پوسیده باشند).

زیرا کودهای تازه اولاً سبب انتقال بذر علف‌های هرز، آفات و بیماری‌ها (به‌ویژه نماتد) می‌شوند. ثانیاً از نظر پوسیدگی ناقص بوده و در اوایل رشد باعث خشک شدن سریع بستر کاشت غده بذری، بد سبزی و کاهش استقرار و رشد محصول می‌شوند. ثالثاً تجزیه آن تا اواخر فصل رشد به طول می‌انجامد. این امر سبب تأخیر در رسیدگی، کاهش ماده خشک غده، کاهش طعم غده و در نهایت کاهش عملکرد خواهد شد. کودهای دامی را باید در بهار در زمین پخش کرده و با عملیات خاکورزی با خاک مخلوط کرد.