سیبزمینی با نام علمی (Solanum tuberosum) مهمترین مادهی غذایی غیر غلهی دنیاست و در سال ۲۰۱۷ سطح زیر کشت و تولید سیبزمینی به ترتیب بیش از ۳/۱۹ میلیون هکتار۲/۳۸۸ میلیون تن بوده و در سال ۱۳۹۶ سطح زیر کشت و تولید سیبزمینی در ایران به ترتیب، ۵/۱۴۶ هزار هکتار و ۱/۵ میلیون تن بودهاست .(FAOSTAT)
بادزدگی یا سوختگی شاخ و برگ سیبزمینی (Late blight)
بادزدگی یا سفیدک کرکی ناشی از قارچ phytophthora infestans مهمترین بیماری خسارتزای سیبزمینی و یکی از خسارتزاترین بیماریهای گیاهی است که در شرایط محیطی مساعد برای توسعهی بیمارگر و عدم مهار آن میتواند ظرف چند روز، تمام قسمتهای هوایی گیاه (برگها، ساقه و شاخهها) را بهطور کامل از بین ببرد و حتی غدهها را نیز دچار خسارت نماید. بادزدگی یک تهدید جدی اقتصادی در کشورهای مهم تولیدکنندهی سیبزمینی بهشمار میآید.
در مورد اهمیت این بیماری، تنها کافی است که به قحطی ایرلند اشاره شود. طغیان بیماری بادزدگی در دههی ۱۸۴۰ ،قحطی سیبزمینی در ایرلند را به وجود آورد که بر اثر آن حدود ۱/۵ میلیون نفر از مردم این کشور از بین رفتند و همین تعداد نیز کشور را غالباً به مقصد آمریکا ترک کردند.
عوامل اقلیمی بهویژه دما، میزان بارندگی و رطوبت نسبی هوا در بروز و توسعهی این بیماری نقش مهمی ایفا می کنند. این بیماری یکی از معدود بیماریهایی است که میتواند محصول را کاملا از بین ببرد. علائم این بیماری در آب و هوای خنک و مرطوب در دمای حدود ۱۰ تا ۱۸ درجه سانتیگراد و رطوبت ۸۰ درصد نمایان میشود.
علائم بیماری
علائم بیماری در روی برگ، دمبرگ و ساقه سیبزمینی و گوجه فرنگی بصورت لکههایی به رنگ قهوهای یا ارغوانی مایل به سیاه ظاهر میشوند. این لکهها دارای شکل و اندازه معینی نیستند. در صورت پیشرفت بیماری حالت سوختگی در بوته ظاهر میشود. معمولا در آب و هوای مرطوب در سطح زیرین برگ یک حاشیه سفید رنگ لکهها را احاطه میکند که شامل اسپورهای عامل بیماری است. وجه تمایز این بیماری وجود همین اسپورها در پشت برگ است. علائم بیماری در غده سیبزمینی به صورت لکههای قهوهای نامنظم دیده میشود. لکهها در روی غدهها ممکن است کوچک مانده و یا سطح تمامی غده را فرا بگیرند. غدههای آلوده بوی بد و متعفنی ایجاد میکنند.
مدیریت تلفیقی بیماری
* استفاده از ارقام زود رس و متحمل
* استفاده از غدد یا بذور سالم، ضدعفونی غدههای بذری
* رعایت بهداشت زراعی و از بین بردن گیاهان خودرو و غدههایی که پس از برداشت در زمین باقی ماندهاند.
* فاصلهی ردیفها به گونهای باشد که تهویه به خوبی برقرار شود.
* داشتن برنامهی آبیاری بخصوص در آبیاریهای بارانی
* توجه به پیش آگاهیهای جهادکشاورزی در خصوص این بیماری با توجه به شرایط آب و هوا و رطوبت
* پایش منظم مزرعه و سمپاشی در صورت ظهور اولین علائم بیماری
بدون دیدگاه